Świat składa się z atomów i nieporozumień. Jednej z takich kolosalnych pomyłek doświadczyłem w ostatnich dwóch tygodniach. Wiecie takich z gatunku rozkazu Breżniewa, który zadzwonił do Gomułki w sześćdziesiątym ósmym, każąc mu uspokoić Pragę, bo na Ząbkowskiej akurat szumieli autochtoni, a tam chciał się wyspać jeden z radzieckich notabli. Gomułka zrozumiał, jak zrozumiał i wysłał czołgi do Czechosłowacji. To ja właśnie toczka w toczkę takie cuś przeżyłem. Zaczęło się pewnego sobotniego poranka... Stara się właśnie obudziła, bo Wiesiek wychodząc kopnął butelkę po rodzimym winie typu carlo violetto. Co to był za trunek powiadam Wam! Bukiet jak bukiet, ale ta kojąca lawendowa barwa i finisz, który się nie kończył bez przegryzienia śledziem - poezja pisana gęsim piórem na taśmie przemysłu spirytusowego. Także Wiesiula kopnął flaszkę, ta z brzękiem potoczyła się w kierunku framugi i łupnęła o nią, co obudziło Starą, której natychmiast łupnęło w czaszce. Pewnie migrena... Jęknęła i szarpnęła mnie za podkoszulek. "Rusz się i przynieś mi wody, bo Sahara" - wyrzęziła z wyraźnym cierpieniem.
